Tag: Gilles Deleuze
-
Meksyk i filozofia Manuela DeLandy
W marcu odwiedziłem Meksyk. Dobra pora roku na taką podróż – ciepło, słonecznie, pyszne jedzenie. Kombinacja przerywa monotonię polskiej długiej zimy i wczesnej wiosny, często szarej i pochmurnej. W Meksyku parę razy myślałem o filozofii Manuela DeLandy. Po powrocie nagrałem stream z Filipem z Filozofii Tak Bardzo.
-
Nietzsche kontra Scheler: dwie teorie empatii
Celem tego tekstu jest wykazanie, że stworzenie teorii empatii jest uzależnione od obranego stanowiska ontologicznego, czyli od odpowiedzi na pytanie, jakiego typu byty istnieją w uniwersum. Dla zobrazowania tezy zrekonstruuję stanowisko Friedricha Nietzschego („negację platonizmu”) oraz Maxa Schelera („restaurację platonizmu”), a następnie spróbuję zademonstrować trafność stanowiska Schelera.
-
Filozofia krytyczna Kanta – wprowadzenie
Zacznijmy od obrazka ze stocka, który reklamuje tekst. Parę lat temu spotkałem się z opinią, że filozofię krytyczną Kanta można streścić w pytaniu: „a co gdybym przez całe życie oglądał świat przez różowe okulary?”. Jest to w pewnym stopniu trafne przybliżenie, bo faktycznie chodzi tu o namysł nad tym, jak funkcjonuje ludzkie poznanie oraz o jego (jak się wydaje) nieuchronną subiektywność. Tym się zajmiemy.
-
Wieczny powrót: Jaspers, Heidegger, Deleuze, Brassier
Czas na dokończenie naszych rozważań o wiecznym powrocie wszystkich rzeczy. W pierwszej części tekstu szukałem źródeł tej koncepcji w archaicznej metafizyce, a także w filozofii Heraklita z Efezu oraz w fizyce starej szkoły stoickiej. Część druga została poświęcona myśli Friedricha Nietzschego. Teraz przyjrzymy się recepcji pism Nietzschego. Przybliżę cztery ważne, zróżnicowane odczytania, których autorami są kolejno Karl Jaspers, Martin Heidegger, Gilles Deleuze oraz Ray Brassier. Do dzieła!
-
Wieczny powrót: Friedrich Nietzsche, filozof woli mocy
Wracam do rozważań nad rolą koncepcji wiecznego powrotu w filozofii Friedricha Nietzschego. W pierwszej części tekstu pisałem o „prehistorii” tej idei, wywodząc jej genealogię z archaicznych doktryn metafizycznych oraz z filozofii Heraklita z Efezu i przedstawicieli starej szkoły stoickiej. W części drugiej zrekonstruuję rozumienie wiecznego powrotu u samego Friedricha Nietzschego. Przy okazji powiem parę słów o śmierci Boga, ostatnim człowieku, przewartościowaniu wartości, o projekcie przyszłego nadczłowieka, a także o późnym systemie ontologii Nietzschego: filozofii woli mocy.
-
Od akceleracjonizmu do transhumanizmu chrześcijańskiego. Dziwne inspiracje na lato
Lato to dobry czas, aby intelektualnie zdryfować w dziwne rejony. Zresztą, słowo „dziwne” będzie jednym z motywów przewodnich tych poszukiwań. W ramach szybkiego – przyspieszonego! – przewodnika przedstawię pięć nowych prądów myślowych, które dopiero walczą o swoje miejsce na filozoficznej agorze. Przyjrzę się akceleracjonizmowi, Mrocznemu Oświeceniu, nowemu materializmowi, psychodelicznej fenomenologii i transhumanizmowi w wersji chrześcijańskiej. Odpalcie magiczne epoche, zaczynamy!
-
Przygody z filozofią Deleuze’a: linia ujścia i kłącze
Wreszcie otrzymaliśmy polskie wydanie Anty-Edypa Deleuze’a i Guattariego. Chciałem z tej okazji napisać szybkie wprowadzenie do filozofii Deleuze’a, podjąć się próby systematyzacji i interpretacji tej myśli. Niestety to zadanie mnie przerosło, zresztą – jak za chwilę zobaczymy – sam pomysł był chybiony. Nie będzie to zatem ani systematyzacja, ani zaawansowana interpretacja. Zapowiada się raczej parę przygód z Deleuze’em w tle: kilka faktów biograficznych oraz zestaw pojęć, które pomagają filozofować.