Tag: Immanuel Kant

  • Idealizm transcendentalny Husserla i Kanta

    Idealizm transcendentalny Husserla i Kanta

    Celem tego eseju jest omówienie dwóch nowożytnych projektów filozofii transcendentalnej. W pierwszej części tekstu przybliżę podstawowe rozstrzygnięcia myśli Edmunda Husserla. Następnie zarysuję krytyczną filozofię transcendentalną Immanuela Kanta, akcentując to, co odróżnia ją od późniejszego przedsięwzięcia Husserla. W trzeciej części tekstu przedstawię krótkie zestawienie podobieństw i różnic tych dwóch propozycji filozoficznych.

  • Roman Ingarden i fenomenologia – wprowadzenie

    Roman Ingarden i fenomenologia – wprowadzenie

    Mamy rok 2020, początek listopada, rozpoczynamy kolejną przygodę z filozofią polską. Wydarzenia polityczne i społeczne rozgrywają się w szybkim tempie, może rozmowa o fenomenologii będzie okazją do chwili wytchnienia od rozpalonych emocji politycznych. Zachęcam do podjęcia epoché, wstrzymania się od sądu, wzięcia w nawias przekonań i założeń. Przynajmniej na paręnaście minut.

  • Tenet, filozofia czasu i McTaggart

    Tenet, filozofia czasu i McTaggart

    Obejrzałem Tenet Christophera Nolana i stwierdziłem, że to dobra okazja, by napisać coś o filozofii czasu. No to lecimy.

  • Hegel – dialektyka pana i niewolnika

    Hegel – dialektyka pana i niewolnika

    Publikuję pierwszy tekst po roku milczenia. Mam lekką tremę, a także nadzieję, że wam się spodoba. Oto mój komentarz do rozdziału Samoistność i niesamoistność samowiedzy; panowanie i niewola – fragmentu Fenomenologii ducha Georga Wilhelma Friedricha Hegla w przekładzie Adama Landmana.

  • Filozofia krytyczna Kanta – wprowadzenie

    Filozofia krytyczna Kanta – wprowadzenie

    Zacznijmy od obrazka ze stocka, który reklamuje tekst. Parę lat temu spotkałem się z opinią, że filozofię krytyczną Kanta można streścić w pytaniu: „a co gdybym przez całe życie oglądał świat przez różowe okulary?”. Jest to w pewnym stopniu trafne przybliżenie, bo faktycznie chodzi tu o namysł nad tym, jak funkcjonuje ludzkie poznanie oraz o jego (jak się wydaje) nieuchronną subiektywność. Tym się zajmiemy.

  • Wieczny powrót: Friedrich Nietzsche, filozof woli mocy

    Wieczny powrót: Friedrich Nietzsche, filozof woli mocy

    Wracam do rozważań nad rolą koncepcji wiecznego powrotu w filozofii Friedricha Nietzschego. W pierwszej części tekstu pisałem o „prehistorii” tej idei, wywodząc jej genealogię z archaicznych doktryn metafizycznych oraz z filozofii Heraklita z Efezu i przedstawicieli starej szkoły stoickiej. W części drugiej zrekonstruuję rozumienie wiecznego powrotu u samego Friedricha Nietzschego. Przy okazji powiem parę słów o śmierci Boga, ostatnim człowieku, przewartościowaniu wartości, o projekcie przyszłego nadczłowieka, a także o późnym systemie ontologii Nietzschego: filozofii woli mocy.