Za tekst odpowiada Piotr Borkowicz, praktykujący surrealista, zagorzały miłośnik techno, poeta.
Czas na kolejny set poetycki! Grafika zdobiąca wpis autorstwa Kamila Frąckiewicza. Miłego!
Księga Zejścia
liście zachodzą słońcem a my
witamy wiosnę jak pan Bóg przykazał
przeczytałem gdzieś że tak naprawdę
nie było manny z nieba
a lud izraelski szwędał się po pustyni
tyle czasu bo był zrobiony grzybami
zastanawia mnie czy Mojżesz zdawał
sobie sprawę że jego podopieczni
mogą mieć pizdę życia
zupełnie jak my w ostatni czwartek
Miss Polonia pozdrawia telewidzów
powitajmy panią którą wybrał Internet
ile nieświadomych widzeń odbyłaś
sam na sam uwięziona w bitmapie
roszpunka spuszcza swe włosy
oni też spuszczają (nie tylko z tonu)
przecież królowa jest tylko jedna
kto wie może ona tutaj teraz
biustonosze jak szklanki do połowy pełne
jury to w końcu optymiści
z resztą naczyń nie wiadomo
pozostałe płyny w sali stanowią
te z rodzaju ustrojowych
(taka krew na przykład
trafia w bardzo ciekawe miejsca)
patrzę na jej kąciki ust
zastanawiam się
ile jeszcze udźwigną
rozmowa kwalifik(a)cyjna
wszyscy mamy jakąś tożsamość
jakąś wewnętrzną narrację
ale w relacji do kapitału
co pana najmocniej motywuje do pracy?
proszę się nie przejmować
struktury obłędu są tu bardzo przyjazne
wczoraj spotkałem Nietzschego
zabronił mi mówić „tak było”
od tej pory jest tylko „tak chciałem”
świetnie z takim doświadczeniem
w myśleniu myślę, że
możemy zaproponować Panu galery
jestem Rafał
opiekun produktu
tak chciałem
ślepnąc od świateł
ziemia niebieska jak pomarańcza ciało
przy ciele nieopowiedziana cisza świeci
twoimi ustami a ty ją drapiesz dlaczego
paliła się tylko chwilę pytasz
ile głosów woła za mną wróć do tej ciemni
usypanej z białego proszku i gwiazd
które wypalają w tobie dziury jedna
po drugiej światła szpitalne w gardłach
całowanie umarłych dzieci bawią się
ich ropiejące oczy widzą tęczę
sieć ostatnia: Leto
tamtych kolorów nikt już nie pamięta jak pachną
cienie które pokrywały nasze wnętrza nasze
języki i stopy zanurzone w pyle mówiące
weszliśmy przed wami do kurestwa niebieskiego
nie ma tu nic oprócz bladych łąk i ciepła
wpuścili mnie żebym zobaczył jak płoną krzewy
dlaczego poszedłem za tobą dlaczego po trupach
słów i dłoni przybitych do ścian oni wszyscy
mówią o domach bez okien wracaj wołają
Grafika: Kamil Frąckiewicz (Instagram: @szklanymozg)
Piotr Borkowicz (ur. 1994) – Skończył filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim. Publikował w czasopismach takich jak 2miesięcznik, Bliza, Kontent oraz Autograf. Praktykujący surrealista, zagorzały miłośnik techno. Wielbiciel twórczości Paula Celana.